حلزون شناسی
حلزون آچاتینا و حلزون اسکارگو از عمده نژادهای حلزون های پرورشی در ایران هستند. در این مقاله در مورد این حلزون ها اطلاعات مفیدی برای پرورش دهندگان آمده است.
حلزون آچاتینا
حلزون غول پیکر آفریقایی یکی از بزرگترین شکم پایان ( گاستروپود ) روی زمین است. حلزون‌های غول‌پیکر آفریقایی از نرم تنان بومی در میانه و جنوب آفریقا هستند. نام لاتین آنها Achatinidae است. مراقبت از این حیوانات نسبتا آسان است.
حلزون آچاتینا اگر با رژیم غذایی صحیح تغذیه شود و در شرایط مناسب نگهداری شود، می تواند بین 15 تا 18 سانتی متر طول داشته باشد و در موارد استثنایی، می تواند تا 30 سانتی متر رشد کند. میانگین طول عمر آنها در حدود 5-7 سال است. با مراقبت و غذای مناسب، برخی از آنها تا 10 سال نیز عمر می کنند.
انواع مختلفی از آچاتینا وجود دارد که آنها از نظر رنگ و اندازه با هم متفاوت هستند، و همچنین دما و میزان رطوبت محل پرورش آنها نیز با یکدیگر تفاوت دارد.
حلزون های آچاتینا همه چیزخوار هستند. آنها انواع مختلف میوه و سبزیجات، گوشت و حتی استخوان می خورند! آنها نمی توانند شما را گاز بگیرند یا به هیچ وجه به شما آسیب برساند زیرا دندان های آنها بسیار کوچک است.
حلزون ها دارای هزاران دندان هستند که به صورت ردیفی بر روی یک نوار قرار گرفته اند و با هم یک سوهانک اره مانندی را تشکیل می دهند. سوهانک برای خراشیدن و خرد کردن تکه های غذایشان استفاده می شود.
اطلاعات بیشتر در مورد غذای حلزون در صفحه تغذیه حلزون
حلزون ها بیشتر در طول شب فعال هستند، آنها به کاوش می پردازند و در امنیت تاریکی غذا می خورند. در طول روز آنها خواب اند ، اغلب در زیر خاک مدفون می شوند یا زیر چیزی پنهان می شوند تا از شکارچیان در امان بمانند و رطوبت بدن خود را حفظ کنند.
گفته می شود که حلزون ها حیوانات اجتماعی نیستند، اما بسیاری از پرورش دهندگان که آنها را به صورت گروهی نگهداری می کنند، متوجه شده اند که آنها دوست دارند با یکدیگر تعامل داشته باشند. حلزون های یک گونه فقط باید در کنار هم نگهداری شوند، زیرا گونه های مختلف به محیط های متفاوتی نیاز دارند. انفرادی نگه داشتن یک حلزون نسبت به حلزون هایی که با هم نگه داشته می شوند باعث کم تر بودن تخم ریزی آن می شود.
مانند اکثر گونه های حلزون ، آچاتینا نیز هرمافرودیت هستند، به این معنی که دارای اندام های تناسلی نر و ماده هستند و همچنین می توانند خود بارور شوند.
به این معنی که شما هنوز هم می توانید از 1 حلزون تخم های بارور شده دریافت کنید.
همانطور که حلزون ها قادر به بارور کردن یکدیگر هستند، یک جفت گیری می تواند منجر به تخم گذاری 100 تا 300 تخم توسط هر حلزون شود. در مواردی می تواند تا 500 الی 800 تخم نیز باشد.
مراقبت از تخم ها و جوجه های جوجه ریزی نسبتاً ساده است، اما فقط پرورش دهندگان آگاه باید اقدام به تکثیر و جوجه ریزی کنند.
اندام های داخلی حلزون در داخل صدف آنها قرار دارد. بدن آنها یک عضله قوی است که به آنها اجازه می دهد تا از طریق انقباضات خود حرکت کنند. اگر حلزونی را تماشا کنید که روی سطح شفافی مانند شیشه می خزد، می توانید ببینید که این انقباضات در بدن او موج می زند.
حلزون ها مانند سایر بی مهرگان نخاع و یا یک مغز واحد ندارند. در عوض آنها مجموعه‌ای از غده ها (گروه‌هایی از نورون‌ها) دارند که کنترل قسمت‌های مختلف حلزون را به عهده دارد.
این غده های مغزی بسیار کوچک حاوی 4000-100000 سلول منفرد هستند که اغلب نورون نامیده می شوند. اگرچه این یک مغز ابتدایی است، اما حلزون ها توانایی بیشتری برای تفکر نسبت به آنچه بیشتر مردم به آن ها می دهند، دارند. حلزون ها قادر به یادگیری هستند.
در طول ماه هایی که برای حلزون ها خیلی سرد یا خیلی گرم و خشک است، برخی از آنها در داخل صدف خود خواب زمستانی خواهند داشت و دیواره غشایی را در ورودی صدف خود تشکیل می دهند.
در هنگام خواب زمستانی، آنها می توانند متابولیسم خود را کاهش دهند، بنابراین نیازی به خوردن یا حرکت در آن دوره ندارند. آنها می توانند چندین ماه در داخل صدف باقی بمانند.
شگفت انگیز نرم تنانی که باسرعت کم کارهای بزرگی انجام می‌دهد احسن خالقین ✨️🙏